| کد | jr-27569 |
|---|---|
| عنوان اول | اخوت، نشریه |
| عنوان دوم | از مجله‌های قدیمی ویژة ناشنوایان |
| نویسنده | فرانک بی سالیوان |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 61 |
| شماره صفحه (تا) | 63 |
| زبان | فارسی |
| متن |
اخوت، نشریه ، از مجله‌های قدیمی ویژة ناشنوایان. این نشریه, ارگان رسمی انجمن ملی برادری ناشنوایان است که در فوریة 1904, یعنی کمتر از دو سال پس از شکل‌گیری ایدة انجمن برادری ناشنوایان در فلینت میشیگان , آغاز به کار کرد. تاریخچه: اسناد و مدارک انجمن ملی برادری, گویای چگونگی انتخاب نام نشریه نیست. البته پژوهش جدی در این باره انجام نگرفته است. در واقع، این نشریه آن چنان مشهور شده است که انجمن را نیز اغلب «اخوت» می‌نامند. نخستین شماره‌های اخوت، چهار صفحه داشت و قطع آن, متوسط و به اندازة 22 × 15 سانتیمتر بود. اگرچه نخست قرار بود این نشریه به صورت ماهنامه منتشر شود, اما همواره, به طور نامنظم, منتشر می‌شد و در دو سال اولیة انتشار خود از حیطة مطبوعات خارج شد. در 1907, توافقنامه‌ای با انجمن ملی ناشنوایان منعقد گردید مبنی بر اینکه ارگان رسمی آن، یعنی کارگر خاموش با عنوان دفتر اخوت ، چند صفحه‌ای را به انجمن ملی برادری اختصاص دهد. در مجمع سال 1907 انجمن توافق شد که به این ترتیب, انجمن, بیشتر و بهتر به مردم معرفی می‌شود و در هزینه‌های چاپ نیز صرفه‌جویی می‌گردد. کارگر خاموش (که اکنون ناشنوایان امریکا نام دارد) در آن زمان نشریه‌ای بیست صفحه‌ای در قطع 35 * 27 سانتیمتر بود. در مجمع سال 1909 انجمن, مطرح گردید که سایر نشریات, از جمله سایلنت سکزس موفقیت خاموش و ناشنوایان امریکا, پیشنهاد درج «دفتر اخوت» در نشریة خود را دادند. با این همه، در نهایت, انجمن, قراردادی را با سوثرن اُپتیست (خوش‌بین جنوبی) منعقد ساخت. در میانة سال 1911 و به دلیل درخواست ناشر اُپیست، این قرارداد, فسخ گردید. شایان ذکر است در اوایل دهة 1900، تعدادی نشریه برای خوانندگان ناشنوا منتشر می‌شد، اما به استثنای کارگر خاموش، مدت انتشار سایر نشریات, کوتاه بود. انجمن, با انتشار شمارة اوت 1911 اخوت، نشر تنها ارگان رسمی خود را از سر گرفت. استاندارد نشریه این بود که هشت صفحه داشته باشند؛ اما با گسترش انجمن، شمار صفحات اخوّت, بین هشت تا شانزده, در نوسان بود. در سالهای اخیر, استاندار نشریه شانزده صفحه شده است. ساختار و خط‌مشی: در سرمقالة نخستین شمارة اخوت در 1904، آمده بود که اخوت, نه تنها به دیدگاهها و نظریات می‌پردازد، بلکه به هر یک از اعضا که نشریه برای او فرستاده می‌شود، دربارة فعالیت دیگر برادران، رشد و توسعة انجمن، گزارش مقالات و هر موضوعی که دانستن آن, رفاه عمومی را ارتقا می‌بخشد و همچنین, دربارة ارزشمندترین و ضروری‌ترین سرمایة ما, یعنی هماهنگی, اطلاعاتی ارائه خواهد داد. افزون بر این، ذکر شده بود که این نشریه, در دسترس همة اعضایی قرار می‌گیرد که از سایر منابع اطلاعاتی در اختیارِ اعضای دیگر بخشهای انجمن, محروم‌اند. بدین ترتیب، سالهای متمادی, محتوای اخوت, عمدتاً در موضوعات مرتبط با موارد زیر بود: انجمن ملی برادری، اعضای آن، روند گسترش آن و اقداماتش در جهت ایجاد اطمینان و اعتماد به سازمان. به دلیل وجود آشفتگی در سالهای نخستین آن, که رهبران ناشنوا در تداوم موجودیت انجمن, مردد بودند، اخوت همواره از اعضای خود می‌خواست از انجمن دفاع کرده، رشد آن را افزایش دهد و نهایتاً, اعضای جدیدی برای آن بیابند. در مورد اقدامات بخشهای مختلف انجمن، مزایایی که به اعضای آن تعلق می‌گرفت و سازماندهی بخشهای جدید نیز در این نشریه, مقالاتی منتشر می‌شد. به اختصار می‌توان گفت حال‌وهوای سرمقاله‌های اخوّت, سرشار از درد و رنجی روزافزون بود. در اواخر دهة 1920 و اوایل دهة 1930 که انجمن رو به گسترش نهاد، هر شماره اخوت, 24 صفحه داشت و مقالات متنوع‌تری در آن منتشر می‌گردید و اگرچه هنوز هم موضوعات مرتبط با بخشهای انجمن و بیمه بر صفحات نشریه حکم‌فرما بود، اما با تبدیل شدن اخوت به نشریة مورد علاقة افراد عضو و غیرعضو، بر مطالب ارسالی از سوی اعضا (از جمله اشعار) افزوده شد. بین آوریل 1928 و مِی 1931، پرسش و پاسخ دربارة قوانین مجلس ، به یکی از بخشهای دایمی نشریه تبدیل شد. این ستون, به قلم ادوین ام. هزِل بود. او یکی از اعضای انجمن و نخستین ناشنوایی بود که به عضویت موسسات ملی امریکاییهای طرفدار حکومت درآمد. یکی از محبوب‌ترین بخشهای اخوّت، که در 1930 آغاز شد و تا 1951 انتشار آن همچنان ادامه داشت، «کانون توجه» از جیمز اف. میگر بود. این بخش مرتب منتشر می‌شد و آن قدر گسترش یافت که یک صفحة کامل را در بر می‌گرفت. میگر, نویسنده‌ای همه فن حریف بود: بذله‌گو، اصیل، گزنده و تحریک‌کننده. او اخبار سراسر جهان را که به گونه‌ای با ناشنوایی در ارتباط بود، جمع‌آوری کرده, پوشش می‌داد و آنها را با اطلاعاتی که معمولاً جدید بود، ارائه می‌کرد. میگر, در فوریة 1951, درگذشت و لئونارد وارشاوسکی ، مسئولیت ستون او را برعهده گرفت. او خود در اخوت, ستونی داشت به نام «جرقه‌های ورزش» . وارشاوسکی نیز همچنان اخبار جهانی را به طور مختصر ارائه می‌داد؛ به ویژه اخباری را که به ناشنوایی و ناشنوایان مربوط بود. پس از «کانون توجه»، طولانی‌ترین بخش به قلم یکی از اعضای انجمن که به طور مداوم منتشر می‌شد، نوشتة گیلبرت سی. برادوک بود. وی از 1937 تا 1946، مجموعه‌ای از 97 زندگینامه را زیر عنوان با مشاهیر به نگارش درآورد. کسانی که از سرتاسر جهان, برای این قسمت انتخاب می‌شدند، یا به دلیل موفقیتهایشان بود، یا به دلیل فائق آمدن بر معلولیت ناشنوایی, و نهایتاً یا به دلیل اثر‌گذاری بسیار از آنان بر زندگی ناشنوایان. بعدها، انجمن دانش‌آموختگان دانشکدة گالودت ، ستون «ناشنوایان سرشناس» را به صورت یک کتاب, گردآوری کرد. در سالهای 1944 و 1945، مقالات مبسوطی دربارة منشأ شکل‌گیری و روند توسعة انجمن ملی برادری ناشنوایان، با عنوان «سالهای سختی و سپس پیشرفت» . منتشر شد؛ نویسندة این مقالات, آرتور ال. رابرتز ، سردبیر اخوت در آن زمان بود که با نام مستعار, آن را منتشر می‌کرد. اخوت، از زمان شروع انتشار، سردبیران معدودی داشته است. فرانسیس پی. گیبسون ، از سال 1904 تا زمان مرگش در 1929, عهده‌دار این سمت بود. جانشین وی، آرتور ال. رابرتز نیز تا زمان مرگش در 1957 سردبیر نشریه بود. سپس ال. اس. چری تا 1967, در این سمت, فعالیت می‌کرد و سپس اف. بی. سالیوان جانشین او شد. تا زمان سردبیری رابرتز، صفحات سرمقالة اخوّت, به ندرت موضوعات روز مرتبط با ناشنوایان را بررسی می‌کرد. رابرتز, موضعی شدید و نقادانه در برابر فروشندگان دوره‌گرد ناشنوا, برگرفت و آنان را «گدا» نامید. همچنین, دربارة موضوعات آموزشی، حرفه‌ای، اجتماعی و قانونی که با جامعة ناشنوایان مرتبط می‌گردید، ابراز عقیده می‌کرد. اخوّت, برای متقاعد کردن شرکتهای بیمه به اینکه رانندگان ناشنوا, در مورد بیمة خودرو، در معرض ریسک بسیاری قرار دارند، تلاش بسیار کرد, و دربارة این رانندگان به انجام تحقیق و نظرخواهی پرداخت. جانشینان رابرتز نیز این شیوه را ادامه دادند و امروزه, به ندرت, شماره‌ای بدون داشتن سرمقاله‌ای دربارة موضوعات مرتبط با ناشنوایان، منتشر می‌گردد. اطلاعاتی دربارة مشترکان: اخوّت, به طور رایگان, در دسترس اعضای فعال انجمن، همسران اعضای متوفای انجمن و همچنین, مدارس ناشنوایان و شماری از مخاطبان خارج از امریکا قرار می‌گیرد. این نشریه, هر دو ماه یک بار منتشر می‌شود و شمارگان آن ده هزار نسخه است. در 1955، به دلیل افزایش هزینه‌های چاپ, این نشریه از ماهنامه به دو ماهنامه تبدیل شد. مأخذ: GEDPD, Vol. 1, P. 434-436. فرانک بی. سالیوان ترجمة محبوبه مرشدیان |
| تاریخ ثبت در بانک | 17 اردیبهشت 1399 |