| چکیده |
از آنجایی که همواره گفته می شود معلولیت، محدودیت نیست و امکان بهره گیری مساوی از امکانات زندگی جزء حقوق انکارناپذیر تمامی افراد جامعه است.سعی بر آن داشتم که برای این شعار با خلق فضای معماری یک نمود ظاهری ایجاد کنم. پرسش به این صورت می باشد :"چگونه کیفیت فضای شهر و معماری در کمک کردن به این شهروندان تاثیر می گذارد". هدف من دستیابی به الگویی از فضا و مکان با استفاده از تعریفی از معماری است .در مطالعات میدانی و کتابخانه ای به این نتیجه رسیدم که مشکل این قشر از مرد م انزوا و دور از جامعه بودن و عدم توجه کافی به نیازهایشان و درکی قابل لمس از شرایط زندگی این عزیزان میباشد. در پس حل این مشکل بر آن شدم که جامعه را به آنها باز گردانم و این خود ایده اولیه طرح من را شکل داد .از اهداف مهم من در این پروژه ایجاد فضای شهری برای باز گرداندن این دو گروه به جامعه می باشد ، یک جامعه کوچک که الهام گرفته از خطوط جغرافیایی و خطوط ساخت وساز شهری است که نشان دهنده یک وحدت عمومی است و نشان می دهد که موانع فیزیکی موجود در محیط مصنوع نباید عاملی برای ممانعت از حضور مستقل و فعال افراد با محدودیت های جسمانی و مخدوش شدن حقوق شهروندی آنها در برخورداری از امکانات زندگی شود . حجم کلی تأثیر گرفته از شکل زمین و همین فضای شهری می باشد که از زمین شروع به حرکت کرده و با توجه به شیب متعادل زمین به سمت بالا رفته است و در دل خود یک فضای سبز نهفته دارد و در واقع سعی شده با رویکرد معماری پایدار و همسان با شرایط محیطی و اقلیمی انجام پذیرد.
|
