بانک جامع اطلاعات معلولان

کد	pr-1473
نام	فاطمه
نام خانوادگی	صالحی
سال تولد	1365
وضعیت جسمی	فقدان حرکتی
نوع فعالیت	علمی-فرهنگی ، هنری
زبان	فارسی
تحصیلات	دانشجوی کارشناسی موسیقی
مهارت	نوازنده سنتور
اهم فعالیت ها	فاطمه صالحی سال تولد: 23/12/1365 معلولیت: نبود دو دست و یک پا از دوران جنین مدرک: دانشجوی کارشناسی موسیقی فعالیت: نوازنده سنتور،طراحی روی سفال و شیشه،عضو تیم تنیس روی میز باشگاه،دارای مدرک ممتاز گریم،دارای مدرک گرافیک یارانه از سازمان فنی و حرفه ای و شناگر فاطمه و معصومه دو خواهر دو قلویی هستند،که در سال 1365،شاید زمانی که دستگاه های سونوگرافی،مثل امروز همه جا پیدا نمیشد،به دنیا آمدند.معصومه ساعت شش و نیم ،کاملا سالم به دنیا آمد و بعد از گذشتن یک ربع از مراحل زایمان ،پزشکان جنین دیگری را در شکم مادر یافتند،که تا آن لحظه کسی از بودن آن خبر نداشت.او به دنیا آمد ولی دو دست و یک پا نداشت. ولی انگار فاطمه با این شرایط سخت جنینی باید به دنیا می آمد تا خیلی از غیرممکن ها را ممکن کند.او هیچ بهانه ای برای انجام ندادن کاری یا یاد نگرفتن حرفه ای نمی پذیرد. فاطمه با این شرایط سخت جسمی به جاهایی رسیده شاید آدمهای سالم در مرحله تصمیم گیری دو دل می شوند،که آیا این کار به سختی رفت و آمدش ،تمرین و هزینه خیلی از مسائل دیگر می ارزد یا نه؟ ولی فاطمه دلش را به دریا می زند و تا جایی که جسمش اجازه دهد،هیچ چیز دیگری مانعش نمی شود. او می گوید:"مادرم از همان ابتدا ،من را در یک در مدرسه عادی ثبت نام کرد و اجازه نداد،جدا از خواهر دو قلویم در یک مدرسه استثنایی درس بخوانم.و او بود این باور را به من داد ،که از بقیه بچه ها هیچ چیز کم ندارم." خواهر دو قلویم از ابتدای کودکی،مادر دوم من بوده و هست. و من بعد از گذشت این سالیان و کمکهای اعضائ خانواده ام ،نمی دانم چطور از آنها تشکر کنم. بعد از گرفتن دیپلم،به سراغ موسیقی رفتم.غلامرضا مشایخی اولین استاد من بود ،که من را بدون هیچ تاملی پذیرفت،تا با همین شرایط به من سنتور یاد دهد و او بود که این اطمینان را به من داد ،که "تو می توانی".و همچنین داریوش سالاری ،استاد دیگری است که ساز من را با هزینه خودش تهیه کرد و به من هدیه داد.از این دو استاد بسیار ممنونم. در کنسرتهای اولم ،داورها به سختی کارم را باور می کردند ولی به مرور پذیرفتند.بعد از اولین اجرایم،کنسرتهای مختلقی در مشهد،قزوین،موسسات خیریه،رعد الغدیر،در تالار وحدت برای بیماران خاص و جشنواره ای در برج میلاد ،برگزار کردم.در عشق آباد ترکمنستان،علاوه بر کنسرت و اجرای موسیقی،به مدت یک هفته نمایشگاهی از آثار هنری ام برگزارشد. یکی از هدفهایم نواختن پیانو است که امیدوارم به آن برسم.من دست کسانی را که پیانو می نوازند ، می بوسم، چون عاشق پیانو هستم. او می گوید:" اگر معلولیتی نداشتم،هیچ تلاشی برای زندگی بهتر نمی کردمو نهایت تلاشم،تحصیل در دانشگاه یا نواختن یک ساز بود ،آن هم نه به طور جدی.ولی الان رسالتم سنگین تر شده،چرا که دوست دارم ،توانائیهایم را زنده کنم". من هیچ وقت نمی گویم، معلولیت،محدودیت نیست و آنها که این را می گویند،از دنیای معلولان خبر ندارند.ولی من همیشه نیمه خالیه لیوان را می بینم و سعی می کنم آن را پر کنم. او می گوید:"اگر خانواده ام ،من را حمایت نمی کردند،به هیچ جائی نمی رسیدم،چرا که هیچ ارگان یا موسسه ای از هیچ بابتی ما را حمایت نمی کند.بهزیستی هیچ لطفی برای ما ندارد.شعارهای فراوان از جمله ،کار، مسکن، تسهیلات ازدواج می دهد ولی از هیچ کدام خبری نیست. من نمی خواهم از نظر مالی وابسته به جائی یا کسی باشم می خواهم مستقل زندگی کنم و به زودی نمایشگاهی اختصاصی ارائه خواهم کرد برای افرادی مانند فاطمه که مجبوربه استفاده ازپروتز هستند تامین هزینه ی پروتز کار مشکلی است به عنوان مثال هزینه ی پروتز پا شش میلیون تومان است که این سوال است که معمولا این هزینه از کجا باید تامین باید بشود چرا معلولان علاوه بر مشکلات جسمی و فائق آمدن بر آن ،غصه و نگرانی حتی یک پا ی مصنوعی نگذارد تا گوشه ای از زندگی آنها آرام باشد. بهزیستی کی و کجا و برای چه کسانی می خواهد زندگی را راحت تر کند مگر بهزیستی صدای معلولان نیست پس صدای آن ها را به کجا باید برساند معلولان دلشان به کدام یاری از کدام ارگان یا موسسه خوش باشد. *منبع: http://www.kmt22.org/telex-87.html
کشور	ایران
استان	تهران
توضیحات	گفتگو با هنرمند نوازنده فاطمه صالحی مسوولان به الفاظ خود درباره معلولین دقت کنند نویسنده : معصومه نوری معلولیت محرومیت و یا ناتوانی نیست، ولی گاهی عواملی موجب می‌شوند که در ذهن عموم این عوامل به ناتوانی و محدودیت بدل گردد. باید بپذیریم که برخی از اشخاص به خاطر شرایط منحصر به فردشان، بدون شک نیاز به توجه و امکانات خاص دارند. ولی متاسفانه در جامعه ما افرادی که دارای محدودیت‌های جسمی هستند نه تنها از امکانات کافی برخودار نیستند، بلکه به آنها انگهایی مثل ناتوان، محتاج و.... می‌زنند، هر انسانی در هر شرایطی دارای استعداد خاصی است، که اگر با علاقه و حمایت آن را دنبال کند حتی با سخت‌ترین شرایط به هدفش خواهد رسید، چندی پیش از طریق یکی از دوستان بزرگوارم شنیدم که خانمی با داشتن شرایط ویژه، دارای استعداد خاصی در زمینه نواختن سنتور هستند. چه زیباست و قابل ستایش، هنگامی‌که یک انسان با امکانات محدود و شرایط جسمی خاص، دست به کاری بزند که شاید اگر این دوست عزیزم آن را عملی نمی‌ساختند من گمان می‌کردم غیرممکن است، ولی با ارده قوی این دوست خوب به این باور رسیدم که غیرممکنی وجود ندارد. تصمیم گرفتم با فاطمه صالحی نوازنده ای که بجای دو دست از پروتز برای نواختن سنتور کمک می‌گیرد، به گفتگو بنشینم : ابتدا خودتان را معرفی کرده وازمعلولیت‌تان بگویید فاطمه صالحی.متولد23/12/65 متولد تهران. دارای معلولیت دو دست از آرنج و پای راست آیا در مدارس عادی تحصیل کرده اید؟ بله.تمامی مراحل تحصیلی را در مدارس عادی گذراندم. باتوجه به اینکه در کشوربا کمبود امکانات در زمینه معلولین روبرو هستیم،قاعدتادچارمشکلات فراوانی در دوران تحصیل داشته اید.دراین باره برای ما توضیح دهید. یکی ازمشکلات اصلی من واکثر دوستان معلولم،مساله رفت وآمد است.چراکه ما نمی‌توانیم از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنیم ومتاسفانه بهزیستی نیز دراین زمینه توجه لازم وکافی را ازخودنشان نمی‌دهد. خانواده در پیشرفت شما چه نقشی داشته اند؟ مهمترین موفقیت زندگیم را مدیون تلاش خانوادم هستم. امیدوارم بتوانم جبران این زحمات را با موفقیت‌هایم پاسخ دهم. شنیده ایم که شما با توجه به معلولیتتان در زمینه موسیقی فعالیت دارید و بسیارهم موفق هستید.برای ما بگویید چه سازی می‌نوازید واز چه وسیله کمکی برای نواختن استفاده می‌کنید؟ ساز سنتی سنتور، به وسیله پروتز که شبیه استوانه است که مضراب‌ها به آن متصل می‌شود. چه شدکه به نوازندگی علاقه مند شدید؟ازچندسالگی؟ از زمانی که دیپلم گرفتم، از همین‌جا لازم می‌دانم از جناب آقای غلامرضا مشایخی استاد بزرگم کمال تشکر را داشته باشم که با شرایط خاصی که داشتم و دارم من را حمایت کردند... آیا این هنر را بطور علمی‌هم ادامه داده اید؟ بله.در دانشگاه علمی‌کاربردی مقطع کاردانی به پایان رساندم و در حال حاضر برای کارشناسی موسیقی در هنرستان موسیقی قبول شدم. به غیر از موسیقی به چه کارهایی علاقه دارید؟ دوست دارم از هر فرصتی که برام پیش می‌آید و تا جایی که امکانش برایم فراهم باشد، هر هنری و یا هر کاری را تجربه و به توانایی‌هایم اضافه کنم. در جامعه بدلیل مشکل جسمی باچه موانع وبرخوردهایی مواجه شدید؟عکس العمل شما چه بوده است؟ بی اهمیتی مسوولین در برابر ما معلولین خودش مانع هست..... چه برنامه ای برای آینده دارید؟ ادامه تحصیل و .... تاچه اندازه در کارهای شخصی تان مستقل هستید؟یعنی می‌خواهم بدانم چگونه بر مشکلات ناشی از معلولیت غلبه کرده اید؟ بیشتر کارهایم را به لطف خدا با توجه به توانایی‌هایی که به من عطا کرده انجام می‌دهم. بعضی ازدوستان معلولمان به دلیل محدودیتهایشان منزوی وناامیدهستند و برای پیشرفت هیچ تلاشی نمی‌کنند.برای این دوستان چه پیامی دارید؟ به نظر من باید با این شرایط کنار بیایند..درغیراین صورت، هر امتیازی که با این شرایط می‌توانند داشته باشند را از دست می‌دهند. خانواده چگونه با معلولیتان برخورد کرده اند؟ بسیار با محبت و بدون وجود هیچگونه ترحم... ازمسئولین چه انتظاری دارید؟ خواهش و انتظاری که دارم این است که به الفاظ و صحبت‌هایی که در جاهای مختلف و همین‌طور در رسانه‌ها در خصوص معلولین به کار می‌برند و می‌گویند ارزش بنهند... کمال تشکر رو از شما عزیز دارم که نسبت به بنده لطف داشتید و صحبت‌های مرا در روزنامه خود جای دادید.
متن زندگی نامه	زندگی فرصتی برای بودن فاطمه صالحی نوازنده سنتور و دانشجوی رشته موسیقی، که در دانشگاه هنر تحصیل می‌کند، دختری که از ناحیه 2 دست و یک پا معلول است. پس از اتمام درسش به دنبال موسیقی رفت، دوست داشت پیانو یاد بگیرد اما به خاطر شرایط جسمی‌اش سنتور را انتخاب کرد که نسبت به پیانو و سایر آلات موسیقی راحت‌تر بود. اولین اجرای او حدود 4 یا 5 سال پیش که در فرهنگسرای بهمن بود که آهنگ الهه ناز را برای اولین بار اجرا کرد. وی نیز به ورزش شنا علاقه‌مند است و آن را انجام می‌دهد. منبع: پیک توانا ـ شماره 21 ـ شهریور88
تاریخ ثبت در بانک	23 فروردین 1395
فایل پیوست

چهره های موفق معاصر