| کد | pr-1128 |
|---|---|
| نام | محمود |
| نام خانوادگی | بیات |
| سال تولد | 1360 |
| وضعیت جسمی | فقدان حرکتی |
| نوع فعالیت | هنری |
| زبان | فارسی |
| تحصیلات | کارشناسی گرافیک |
| مهارت | مسلط به فتوشاپ، فری هند، کورل و نرم افزارهای میکس و مونتاژ مانند پری میر ، یولید و...، آشنایی با طراحی، نقاشی، چاپ در چند نوع، عکاس دیجیتال و آنالوگ |
| اهم فعالیت ها | برگزاری چندین نمایشگاه فردی و گروهی هنری. شرکت در مسابقات طراحی پوستر، انتخاب یکی از عکسهای برتر مسابقه دستاوردهای جهاد دانشگاهی، انتخاب پایان نامه لیسانس به عنوان یکی از پایاننامههای برتر، فعالیت به عنوان گرافیست عکاس خبرنگار و مدیر هنری بخش آمادهسازی ر نشریه بازار کار جهاد دانشگاهی. 8 سال فعالیت در رشته تنیس روی میز جانبازان و معلولین در کلاس 7. یک سال فعالیت در رشته فوتبال جانبازان و معلولین. چندین مدال مسابقات کشوری و لیگ در تنیس روی میز و دعوت به اردوی تیم ملی. |
| کشور | ایران |
| توضیحات |
مصاحبه ایشان با رادیو اینترنتی اول لطفا خودتون رو برای ما معرفی کنین محمود بیات هستم . متولد 28/09/1360 از تهران. لیسانس گرافیک از دانشگاه علم و فرهنگ ، فوق دیپلم گرافیک از دانشگاه انقلاب اسلامی و دیپلم گرافیک از هنرستان هنری مالک اشتر . دارای معلولیت جسمی از اندام فوقانی . در تاریخ 8/8/88 ازدواج کردم. الان هم حدود 8 سال هست که به طور مستمر در یکی از نشریات معتبر کشور مشغول به فعالیت هنری هستم . علت مشکل جسمی شما چی بود ؟ جهش ژنتیک باعث شد که از ناحیه اندام فوقانی دچار معلولیت بشم. درباره ورودتون به عرضه هنر بفرمایید فقط گرافیک کار می کنین یا فعالیت های دیگری هم دارید؟ من از دوران راهنمایی به هنر علاقه پیدا کردم و این هم به واسطه استاد عزیزم جناب آقای همتی بود که ازشون باید یاد میکردم، و کم کم وارد این عرصه شدم ، به هنرستان رفتم و به مسیر هنری خودم ادامه دادم. من علاوه بر فعالیت در رشته گرافیک به صورت حرفه ای در رشته ورزشی تنیس روی میز هم دارای عناوین و مدال های مختلف کشوری، لیگ و منطقه هستم که چندین بار به اردوی تیم ملی تنیس روی میز جانبازان و معلولین کشور عزیزم ایران دعوت شدم. درباره عکاسی بفرمایید در چه زمینه عکاسی می کنین؟ فعالیت اصلی من در عکاسی بیشتر عکاسی خبری هست و به عنوان عکاس خبرنگار در نشریه بازارکار جهاددانشگاهی مشغول به فعالیت هستم. کمی از سوابق کاریتون در رشته گرافیک بفرمایید ؟ من در شرکت های متفاوتی به صورت پروژه ای و ثابت فعالیت داشتم . از جمله در شرکت هنر و صنعت تبلیغ و مرکز اطلاع رسانی بازارکار جهادداشگاهی هست . همینطور برای شرکت های بزرگ هم آثاری رو خلق کردم از جمله : سازمان حج و زیارت، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، موسسه فرهنگی هنری مشعر، روایت فتح، جهاددانشگاهی، خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا)، دانشگاه علم و فرهنگ، قزارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ص)، انجمن حمایت از قربانیان سلاح‌های شیمیایی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، انجمن عکاسان ایران، موسسه آموزش عالی جامع علمی کاربردی بهزیستی و تامین اجتماعی، دانشگاه صنعتی شریف، موسسه مد و لباس اسلامی ایرانی آرمین، جنبش فکری هنری سینما انقلاب (ققنوس) و ده ها موسسه و شرکت دیگر . الگوی شما برای کار گرافیک شخص خاصی بوده یا علاقه داشتین؟ کجا شروع به یادگیری گرافیک کردین ؟ الگوی خاصی رو در شروع نداشتم و صرف علاقه شخصی خودم و حمایت های خانواده مخصوصا مادر بزرگوارم هست که وارد این عرصه شدم . دغدغدهای شما به عنوان یک گرافیست چیه؟ من یکی از دغدغه هایی که دارم اینه که با هنر تایپو گرافی آثاری رو با موضوعات بی نظیر و بی بدیل و کارآمدی خلق کنم که ماندگار بشه و محتوای اون رو هم قرآن قرار بدم . قبل از شروع کار طراحی از کجا ایده می گیرید؟ ابتدا به ساکن سوژه مورد نظر رو کامل مورد بررسی قرار میدم که اون رو دقیق بشناسم و بعد نمونه آثار مرتبط رو می بینم و در نهایت با توجه به خواست مشتری شروع به طرح زدن می کنم . سایت هم طراحی می کنین؟ من تمپلیت سایت رو طراحی میکنم . یعنی طرح پوسته اصلی سایت و صفحات داخلی اون رو طراحی میکنم . اون رو تحویل دوستان برنامه نویس برای کد نویسی و باقی ماجرا می دهم. کدوم پروژه برای شما رضایت بخش بوده ؟ پروژه ای لی آوت و صفحه آرایی کتاب آستانه خورشید بود که در سازمان حج و زیارت و در موسسه فرهنگی هنری مشعر زیر نظر استاد برجسته عکاسی کمال الدین شاهرخ طی گذشت 3 سال انجام دادم . این کتاب به صورت تصویری روایت آثار زیارتی و باستانی کشور عراق رو در سه زبان معرفی می کنه . این کتاب به این دلیل برای من رضایت بخش بود که مورد رضایت مسئولین و بالاخص رهبر معظم انقلاب قرار گرفت . (بازدبد آیت الله خامنه ای از کتاب آقای بیات) شما هم وسواس دارید؟ به نظر شما این وسواس باعث پیشرفت میشه یا پسرفت؟ یعنی حتما برای شروغ کار باید عالی بود یا نه به تدریج عالی میشه؟ خیر . بنده وسواس ندارم و بی محابا کار رو شروع می کنم ولی کار رو خیلی مورد تحلیل و بررسی قرار میدم تا به پختگی لازم برسه . برای شروع کار و خلق یک اثر در حوزه گرافیک لزوما نباید عالی بود و کار به تدریج به پختگی لازم خواهد رسید. قیمت یک کار طراحی چطور برآورد میشه ؟ چطور بده بستون کاری می کنین ؟ چه مشکلاتی در این خصوص وجود داره؟ قیمت یک کار طراحی در حوزه گرافیک به عوامل مختلفی بستگی داره و یکی از معظلات طراحان گرافیک هست . انجمن صنفی طراحان گرافیک سال به سال تعرفه قیمتی رو ارائه می کنه که طراحان گرافیک از روی اون لیست می تونن قیمت بدن . ولی به دلیل کیفیت متفاوت آثار خلق شده طراحان، مشتریان هم راضی به پرداخت قیمت های انجمن صنفی نمیشن و فقط در صورتی که طراحان به نام و سرشناس کار اون ها رو انجام بده مبلغ مورد نظر رو پرداخت خواهند کرد . همینطور به دلیل ورود افراد غیر حرفه ای به این عرصه قیمت آثار طراحان گرافیک به شدت نزول کرده که انجمن صنفی باید فکری به حال بازار غیر حرفه ای طراحان گرافیک بکنه تا امثال افرادی مثل بنده هم که در این رشته تحصیل کردیم بتونیم منبع درآمد قابل توجه و رخور شانی داشته باشیم . بنده به دلیل اعتمادی که به مشتریان خودم دارم معمولا کار رو نهایی میکنم و بعد مبلغ رو دریافت می کنم . برای گرافیست شدن باید از کجا شروع کرد؟ آیا حتما باید تحصیلات دانشگاهی داشت یا با تمرین هم ممکنه؟ قطعا باید تحصیلات پایه ای رو داشت اما نه لزوما تحصیلات دانشگاهی . گذروندن دوره هنرستان برای طراحان گرافیک لازم و واجبه و بعد از این مرحله تمرین های مکرر و بدون وقفه لازمه رشد در این رشته هست . • معمولا شما چگونه انگیزه‌های کار کردن را در خودتان تازه نگه می‌دارید؟ نکته اول اینکه من یک طراح گرافیک هستم و از این راه کسب روزی حلال می کنم که یکی از انگیزه های ماندن و فعالیت کردن هست و نکته بعد اینکه سعی می کنم در خلق آثار، خودم رو از تکرار خارج کنم و دنبال ایده جدید و نو هستم که همین جستجو و کنکاش باعث ایجاد انگیزه در من میشه. • آیا چیزی هست که باعث رنجش شما در کار و حرفه تان بشود؟ بله . دخالت غیر متخصصان و کارفرمایان در کار تخصصی بنده باعث رنجش خاطر میشه و گاهی انگیزه طراح رو ازش میگیره . به نظر شما معلولیت تو کارتون تاثیر منفی گذاشته؟ مردم به کارهای شما چطور نگاه می کنن به نظر شما مشکلی ایجاد نکرده؟ اینکه بگم نه نداشته به نظرم از اون حرف هاست که خیلی از معلولین میزنن . باید واقع بین بود . ولی افرادی مثل بنده با تلاش بیشتر از افراد معمولی خودشون رو به دیگران میرسونن و به دلیل تلاش بیشتر گاهی هم جلو میزنن از دوستان و هم کلاسی ها و هم دانشگاهی های خودشون و حتی در دنیای حرفه ای کار . دیگران مانند آثار خیلی از طراحان گرافیک به کار بنده نگاه می کنن و تفاوتی قائل نیستند بین آثار بنده و دیگران و بیشتر به دلیل کیفیت کار هست که مشتری سراغ طراحان متفاوتی میره که من هم سعی می کنم کار با کیفیت به مشتری های خودم ارائه بدم و همین نکته باعث جلب و جذب مشتری شده. مردم چطور می تونن کارهای شما رو ببینن و سفارش بدن؟ من یه سایت طراحی دارم به آدرس WWW.MAHMOUDBAYAT.IR که اونجا نمونه کارهای من و کانال ارتباطی موجوده . ولی برای ارتباط بیشتر فکر می کنم از این فرصت استفاده کنم و شماره خودم رو هم بدم که ارتباط مستقیم هم داشته باشیم 09127026122 شماره تماس من هست . @mahmoudbayat60 آی دی اینستاگرام و تلگرام من هست. طرفدار کدوم تیم هستین؟ من به دلیل تبعیضی که در رشته های ورزشی الان وجود داره اصلا به فوتبال توجه نمیکنم و به عنوان اعتراض علاقه نشون نمیدم. این تبعیض در رشته های ورزشی غیر معلولین هم قابل لمس و مشاهده هست . در مقایسه ورزش معلولین و غیر معلولین هم گاهی اوقات حتما خودتون هم دیدید که بچه های جانباز و معلول ما در پارالمپیک چندین برابر ورزشکاران ما مدال و عنوان کسب میکنن ولی اون توجه که به ورزش غیر معلولین میشه به ورزش معلولین نمیشه متاسفانه . اگر ورزشکاران حرفه ای غیر معلول پرچم ایران رو در دنیا به احتزار درمیارن ورزشکاران معلول ما صدها بار بیشتر از اون ها این کار رو انجام دادند . خیلی از ورزشکاران معلول از جمله خود بنده به دلیل همین بی توجهی مسئولین به نکاتی که عرض کردم یا ورزش حرفه ای رو رها کردند یا به صورت حرفه ای رشته ورزشی خودشون رودنبال نمیکنند . بخش بسیار کمی از پولی که در فوتبال داره خرج میشه اگه خرج دیگر رشته ها و ورزش نعلولین میشد الان ما وضعیت به مراتب بهتری در دنیا داشتیم و همینطور باعث نشاط زائدالوصفی در بین ورزشکاران جانباز و معلول میشد . چه برنامه هایی برای آینده دارید؟ قصد راه‌اندازی دفتر تبلیغاتی و عکاسی رو دارم که البته الان به دلیل مشکلات مالی قادر به انجام اون نیستم و امیدوارم بتونم به زودی این کار رو انجام بدم. اهل فیلم و سینما هم هستین؟ بله . سعی می کنم تا جایی که ممکن هست و وقت اجازه بده سینما برم . به دلیل اینکه تقریبا تمام وقت من صرف طراحی میشه. معمولا در ایام جشنواره فیلم فجر به لطف دوستان فیلم های خوبی رو میبینم. چه خواسته ای از مسولین و مردم دارین؟ خواسته من از مسئولین این هست که دست از شعار دادن بردارند و به مشکلات مردم به صورت حقیقی بپردازند تا مردم در یک رفاه نسبی قرار بگیرن . مخصوصا معضلات و مشکلات معلولین که بتونن با توجه به مشکلاتی که دارند یه زندگی عادی و درخور شان داشته باشند. مشکل مسکن، کار و ازدواج جوانان از مهم ترین اونهاست. مردم هم باید دیدشون رو نسبت به معلولین تغییر بدن و مانند افراد عادی به اون ها نگاه کنن. و بزرگترین ارزوی آقای محمود بیات؟ از آرزوهای بنده اینه که بتونم طراح به نام و مطرحی بشم تا راحت تر به کشور عزیزم ایران اسلامی خدمت کنم. لطفا نظرتون رو درباره رادیو اول بفرمایید؟ شروع بسیار خوبی است و امید دارم با حمایت مسئولین در رادیو سراسری شاهد ادامه کار این فعالیت باشیم که به طور مستقیم مسئولین کشور رو در جریان مشکلات و معضلات معلولین قرار بده. ممنون من هم از شما تشکر می کنم که این مصاحبه رو ترتیب دادید. |
| متن زندگی نامه |
محمود بیات در سال 1361 متولد شد. او بر اثر نوعی بیماری به نام «هولت اورام» اندام‌های فوقانی بدنش مختل شده و دستانش به ویژه قدرت و کارایی لازم را ندارد. اما به رغم این مشکلات تنیس باز حرفهای، عکاس حرفهای و در برخی از ورزش‌های دیگر هم توانمند است. او با اینکه از ناحیه اندام فوقانی دارای 80 درصد معلولیت است با این حال ورزش می‌کند، عکاسی می‌کند، درس می‌خواند، فعالیت اجتماعی دارد و در کنار همسر و خانواده‌اش به خوبی زندگی می‌کند. خودش می‌گوید: معلولیتم «هولت اورام» نام دارد که از هر صد هزار نفر یک نفر دچار آن می‌شود. «جهش ژنتیک» در کروموزوم 12 علت بروز این معلولیت است که قلب و اندام فوقانی بدن را درگیر می‌کند. محمود سال 1387 ازدواج کرد، همسرش در طول این 10 سال فداکارانه به حمایت از او پرداخته و هیچ کمکی را از او دریغ نکرد و در موفقیت او تأثیر زیادی داشته است. حالا دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در رشته ارتباط تصویری (گرافیک) در دانشگاه علوم تحقیقات است. 10 سال است به صورت حرفهای در رشته گرافیک کار می‌کند. تاکنون با ده‌ها شرکت و سازمان همکاری کرده، چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی برگزار کرده و جوایز زیادی در این زمینه دریافت کرده است. قبل از اینکه وارد دنیای ورزش شود، به دلیل وضعیت جسمی‌اش ارتباط زیادی با دیگران نداشت و به فعالیت‌های عادی خودش مشغول بود تا اینکه توسط یک انسان شریف «مرحوم چهره‌قانی» به رشته تنیس روی میز معلولین علاقه‌مند شد. این ورزش دست‌های سالم و قوی می‌طلبد یعنی چیزی که نداشت. اما او جسارت به خرج داد و اراده خود را به اثبات رساند. 7 ماه بدون حریف تمرینی و با دیوار تمرین کرد. تا در راکت‌گیری مهارت پیدا کرد و امروز صاحب چندین مدال برنز، نقره و طلای کشوری است و با کسب چندین مقام کشوری و لیگ، چند بار به اردوی انتخابی تیم ملی جانبازان و معلولین کشور دعوت شده است. خودش می‌گوید: پدر و مادرم حق زیادی به گردن من دارند. هیچ‌وقت حمایت‌های مادرم را فراموش نمیکنم. او در ازدحام نگاه‌هایی که به من و وضعیت ظاهری‌ام میشد و بدون توجه به حرفهای دیگران، قبل از رفتن به مدرسه قلم به دست گرفتن را به من آموخت. محدودیت دست‌هایم برای مادرم مسأله مهمی نبود، او به من اعتقاد داشت و برای حضورم در مدرسه عادی تلاش زیادی کرد. از صمیم قلب دست والدینم را می‌بوسم و از اعضای خانواده‌ام که با رفتار خود موجب خودباوری من شدند و هرگز «تو نمی‌توانی» را به من القا نکردند قدردانی میکنم. گاهی معلولیتم را از یاد می‌برم همواره به توانایی‌هایم باور داشتم. هنوز هم برخی مواقع معلولیتم را از یاد می‌برم. البته این به معنای این نیست که هیچ مشکلی نداشتم بلکه به این معناست که هرگز به خودم اجازه ندادم که از دیگران عقب بیفتم و فکر کنم با بقیه تفاوت دارم. معلولیت هرگز به چالش زندگی من تبدیل نشد و اجازه ندادم این مسأله مرا برنجاند. مأخذ ماهنامه الکترونیکی پیک توانا، شماره سوم، ص12. |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 فروردین 1395 |
| فایل پیوست |
    |