| کد | sr-47426 |
|---|---|
| عنوان اول | مقایسه اثربخشی رویکرد تدریس بازی تاکتیکی و روش سنتی بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی |
| نویسنده | محمد جلیلوند |
| نویسنده | عباس رژه |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | توانمندسازی کودکان استثنایی |
| شماره پیاپی | دوره 12، شماره 1 |
| سال | 1400شمسی |
| ماه | بهار |
| شماره صفحه (از) | 23 |
| شماره صفحه (تا) | 33 |
| زبان | فارسی |
| توضیحات |
کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تمایل به اجتناب از مشارکت در فعالیت های بدنی دارند که منجر به عملکرد حرکتی ضعیف و پیامدهای منفی روانی در آن ها می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی رویکرد تدریس بازی تاکتیکی و روش سنتی بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 30 نفر از کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر کرمانشاه به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. سپس بر اساس نمرات پیش آزمون همتاسازی شده و در دو گروه 15 نفره تمرینی مدل بازی تاکتیکی و گروه تمرین سنتی قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل یک دوره برنامه آموزش بسکتبال بود که طی 12 هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته به دو روش سنتی و بازی تاکتیکی انجام گرفت. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی ویلسون (DCDQ'07)، آزمون ارزیابی حرکات جنبشی کودکان هندرسون (MABC-2) و مقیاس انگیزه مشارکت ورزشی گیل (SPMQ) بود. نتایج آزمون های شاپیرو ویلک و لوین نشان دهنده نرمال بودن داده ها و همگنی واریانس ها بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS استفاده شد (05/0> P). نتایج پژوهش نشان داد که گروه تمرینی مدل بازی تاکتیکی نسبت به گروه تمرین سنتی افزایش معناداری را در امتیازات انگیزه مشارکت ورزشی داشتند. بنابراین می توان گفت استفاده از روش مدل بازی تاکتیکی نسبت به شیوه سنتی تدریس باعث افزایش انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی می شود. پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های ورزشی به کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی از رویکرد بازی تاکتیکی استفاده شود. کلیدواژگان: انگیزه مشارکت ورزشی، رویکرد بازی تاکتیکی، رویکرد سنتی آموزش، کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی |
| تاریخ ثبت در بانک | 21 مهر 1400 |