| کد | sr-45532 |
|---|---|
| عنوان اول | بررسی تغییرات فاکتور رشد شبه انسولینی یک (IGF-I)، کورتیزول سرم و عملکرد بازیکنان زن بسکتبال با ویلچر به دنبال 8 هفته تمرین قدرتی بالاتنه |
| نویسنده | آقاعلی قاسم نیان |
| نویسنده | المیرا نورمحمدی |
| نویسنده | احمد آزاد |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | مطالعات علوم پزشکی |
| شماره پیاپی | سال 27 شماره 10 |
| سال | 1395شمسی |
| ماه | دی |
| شماره صفحه (از) | 836 |
| شماره صفحه (تا) | 847 |
| زبان | فارسی |
| متن |
پیش زمینه و هدف عملکرد بازیکنان بسکتبال با ویلچر بر قدرت اندام فوقانی متکی است. به خوبی ثابت شده است که تمرین های قدرتی موجب هایپرتروفی و بهبود قدرت عضلانی می شود، اما آثار آنابولیک و کاتابولیک تمرینات قدرتی بالاتنه در بازیکنان بسکتبال با ویلچر تاکنون مطالعه نشده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات فاکتور رشد شبه انسولینی یک (IGF-1)، کورتیزول سرم و عملکرد بازیکنان زن بسکتبال با ویلچر به دنبال 8 هفته تمرین قدرتی بالاتنه بود. مواد و روش کار 18 بازیکن بسکتبال با ویلچر (سن=6/2±51/29 سال و وزن= kg59/14±35/66 ) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به عنوان گروه کنترل(تمرینات معمول بسکتبال با ویلچر) و گروه تجربی (تمرینات منظم بسکتبال با ویلچر+ تمرینات قدرتی بالاتنه) انتخاب شدند. هر گروه در یک برنامه تمرین 8 هفته ای شرکت کرد. قبل و پس از 8 هفته تمرین، نتایج مقادیر سرمی فاکتور رشد شبه انسولینی یک، کورتیزول و آزمون های عملکردی با روش های آماری تی تست مستقل، تی تست زوجی و کوواریانس تحلیل شد. یافته ها در فاکتور رشد شبه انسولینی-1، کورتیزول و آزمون عملکردی(مثل پرتاب پنالتی، پرتاب از زاویه های چپ و راست و پرتاب سه امتیازی) تفاوت معنی دار بین گروهی مشاهده نشد. اما عملکرد پرتاب بیس بالی در گروه تجربی به طور معنی داری بهتر از گروه کنترل بود (05/0>P). بحث و نتیجه گیری بر اساس این نتایج می توان گفت تمرینات قدرتی بالاتنه در بازیکنان زن بسکتبال با ویلچر، مهارت های وابسته به قدرت را بهبود می بخشد، اما نمی تواند به آثار کاتابولیکی و یا آنابولیکی منجر شود. کلید واژگان: فاکتور رشد شبه انسولینی یک، کورتیزول، تمرین قدرتی بالاتنه، بسکتبال با ویلچر |
| تاریخ ثبت در بانک | 4 خرداد 1400 |