مقاله نشریه
کد sr-24078  
عنوان اول گواهینامه، سند آزادی آنها است  
عنوان دوم گفتگو با موسس تنها آموزشگاه رانندگی ناشنوایان  
نویسنده عاطفه ابراهیمی  
نوع کاغذی  
مقاله نشریه ماهنامه آوای رسا  
شماره پیاپی 79  
سال 1396شمسی  
ماه فروردین  
شماره صفحه (از) 4  
زبان فارسی  
متن در دنیای امروز که معلولان و توانیابان بسیاری از فعالیت‌های روزمره را به خوبی انجام می‌دهند داشتن گواهینامه و رانندگی این افراد در سطح شهر چندان غیر عادی نیست. اما اوضاع زمانی پیچیده می‌شود که بدانیم توانیابان برای گرفتن گواهینامه باید از چندین سد عبور کند. داستان برای ناشنوایان کمی سخت‌تر است زیرا در استان یزد تنها یک آموزشگاه مجوز آموزش به آنها را دارد. با محمدحسن صادقی موسس آموزشگاه رانندگی امین به عنوان آموزشگاهی که به معلولان آموزش می‌دهد و تنها آموزشگاهی که مجوز آموزش رانندگی به ناشنوایان را دارد گفت‌وگو کردیم.

نیاز سنجی و تجهیز ماشین‌ها
محمدحسن صادقی می‌گوید سال 90 زمانی که یک مربی از آموزشگاه دیگری به آموزشگاه آنان آمده که معلولان را با ماشین‌های معمولی آموزش می‌داده به فکر استفاده از ماشین‌های اتوماتیک افتاده است. از همان سال افراد قطع نخاع، نقص عضو، کوتاه قد، افراد دارای بیماری‌های ام اس و ... با خودروهای اتوماتیک و بعضی با ماشین‌هایی که پدال‌هایشان اصلاح شده آموزش دیدند. صادقی ادامه می‌دهد: در واقع ما نیازسنجی کردیم و با توجه به نیاز توانیابان ماشین‌ها را تجهیز کردیم مثلاً برای افرادی که کوتاه قد و یا قطع نخاع هستند گاز و ترمز به صورت دستی است و برای افرادی که مثلاً از طرف پای راست معلول هستند ماشین مجهز به پدال چپ در اختیار داریم. همه این موارد بسیار هزینه بر است اما من افتخار می‌کنم که توانستیم در این زمینه فعالیت کنیم. این مسئله به اندازه‌ای برای صادقی مهم است که با همراهی یک شرکت تهرانی و یک مکانیکی در یزد به معلولان کمک می‌کند تا ماشین خود را اتوماتیک و یا مناسب‌سازی کنند.
قانون می‌گوید کارآموزان راهنمایی رانندگی باید از آموزشگاه سوار شده و آموزش ببینند اما صادقی می‌گوید رد این زمینه رایزنی‌های با پلیس راهور و راهنمایی رانندگی صورت گرفته و با همکاری آنها، مربیان، معلولان و توانیابان را از منزل خودشان سوار می‌کنند البته هیچ یک از مسائل باعث نمی‌شود که ما هزینه‌ای مازاد از آنها بگیریم. یعنی هم ساعات آموزش و هم هزینه‌ها برای معلولان و ناشنوایان کاملاً مانند سایران است. محمدحسن صادقی خودش آموزش توانیابان را به عهده دارد و نه تنها از تمام استان بلکه از شهرها و استان‌های هم‌جوار هم کارآموز دارد. وضعیت جسمانی و در مواردی عدم تأمین مالی کارآموزان باعث شده تا صادقی خودش شخصاً به شهرستان‌هایی مانند میبد و اردکان رفته و کارآموزان را آموزش دهد. او می‌گوید اینکه خداوند من را برای این کار انتخاب کرده یعنی دوستم دارد و از این بابت بسیار خوشحالم.

آموزش با تأیید کمیسیون پزشکی
این آموزشگاه تنها آموزشگاه در تمام استان است که مجوز آموزش ناشنوایان را دارد. به گفته صادقی کلاس‌های تئوری برای ناشنوایان با حضور رابط برگزار می‌شود و آموزش درون شهری را هم تقریباً تمام مربیان انجام می‌دهند. کلاس‌های درون شهری هم اگر مقدور باشد با حضور رابط برگزار می‌شود. اما در هر صورت یک وایت بورد کوچک در اختیار مربیان است تا نکات لازم را برای ناشنوایان بنویسند. این در حالی است که بعضی از مربیان به مرور زمان تا حدودی زبان اشاره را هم یاد گرفته و می‌توانند با ناشنوایان ارتباط بهتری برقرار کنند صادقی می‌گوید یکی از اساسی‌ترین مشکلات این است که بسیاری از ناشنوایان و سایر توانیابان و خانواده‌هایشان نمی‌دانند که از نظر قانونی می‌توانند گواهینامه بگیرند. واقعیت این است که این کارآموزان ابتدا به ما مراجعه می‌کنند و ما هم آنها را به کمیسیون پزشکی معرفی می‌کنیم در صورت تأیید کمیسیون پزشکی می‌توانند آموزش دیده و گواهینامه بگیرند.

خستگی، هرگز
اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگا کنیم آموزش به افرادی که دارای معلولیت‌های خاص و گاهی شدید هستند کمی سخت است اما محمدحسن صادقی می‌گوید هرگز خسته نشدم و اگر هم خسته شده باشم هرگز به زبان نیاوردم. او ادامه می‌دهد: من همیشه تلاش کردم به معلولان روحیه بدهم تا ناامید نشوند و به هیچ کسی نگفتم تو نمی‌توانی گواهینامه بگیر. البته واکنش‌های مردم در کوچه و خیابان هم متفاوت است بعضی مراعات می‌کنند و در مقابل در بسیاری موارد کارآموزانم را مسخره کردند. باید با این مسائل کنار آمد من تلاش می‌کنم کارآموزان را به سرانجام برسانم.

گواهینامه، سند آزادی
از صادقی می‌پرسم در این سال‌هایی که با توانیابان کار کرده نظرشان درباره گواهینامه و رانندگی چیست؟ می‌گوید: آنها داشتن گواهینامه را سند آزادی خود می‌دانند. این افراد مانند بقیه مردم زندگی می‌کنند، دانشگاه و یا به سر کار می‌روند اما همیشه باید منتظر کمک دیگران باشند زمانی که خودشان بتوانند رانندگی کنند تا حدودی به آزادی دست پیدا کرده و مستقل می‌شوند محمدحسن صادقی امیدوار است که بهزیستی و سایر نهادها و ارگان‌های مسئول در بحث تأمین هزینه‌های بخشی از معلولان که بی‌سرپرست و یا خودشان سرپرست خانوار هستند، ورود کرده و آنها را حمایت کند تا بتوانند هزینه‌های مربوط به خرید خودرو را تأمین کرده و به این صورت گام موثری در مستقل شدن توانیابان برداشته شود.
منبع: آوای رسا شماره 79، فروردین 1396  
تاریخ ثبت در بانک 26 مرداد 1398